اسناد به جا مانده از دوران گذشته، اطلاعات شگفت انگیزى را درباره تکاپوى مرموز صهیونی در ایران عصر پهلوى آشکار می سازند.
بر اساس اسناد معتبر تاریخى، سران و رهبران صهیونیسم، در بعضى مقاطع تاریخى، برای اسکان یهودیان در مناطق مختلف جهان و ایجاد دولت یهود، جز فلسطین، سرزمین های دیگرى را نیز در طرح هاى خود مدنظر قرار داده بودند. از میان سرزمین هاى مورد نظر، از کشورهاى آرژانتین، اوگاندا، موزامبیک، آنگولا، لیبى، العریش (در صحراى سینا)، عراق، قبرس و...، به طور صریح در بعضى طرح هاى صهیونیستى یاد شده است.
برخى اسناد به طور تلویحى نشانگر آن است که رهبران و کانون هاى صهیونیستى، سرزمین ایران را نیز به عنوان طعمه اى دیگر مدنظر قرار داده بودند. رهبران صهیونیسم ایران به منظور پیاده کردن طرح خود در این کشور، به طور خزنده و مرموز فعالیت ها و اقداماتى را به عمل آوردند.
ایده صهیونیسم جهانى در ایران به صورت طرحى نمایان شد که محافل صهیونیستى آن را به نام یکى از رهبران و سران تشکیلات صیونیت ایران به دربار رضاخان پهلوى عرضه کردند.
طرح مزبور با نام و امضاى عزیز اله نعیم اولین رئیس تشکیلات مرکزى صهیونیسم ایران تدوین و به دربار شاه وقت ایران عرضه شد. این طرح تحت پوشش عمران و آبادانى سرزمین ایران از طریق انجمن هاى خیریه یهود اروپا، اما با هدف انتقال و سپس اسکان و استقرار یهودی هاى مختلف جهان در مناطق مختلف کشور ایران، دقیقا هدف و استراتژى مشابه ایجاد «کانون ملى یهود» مندرج در اعلامیه بالفور را، در این سرزمین دنبال می کرد.
رئیس سابق تشکیلات صهیونیسم ایران، در نامه همراه طرح مزبور، خطاب به وزارت دربار رضاخان، در تاریخ 8 آوریل 1931 م / 1310 ش، چنین نوشته بود: موقع را غنیمت شمرده، پروژه و نقشه [ای] را که پس از تحقیقات و تفحصات کافیه در نظر گرفته، مع کلیه اسناد مربوط به آن را که به دست آورده بودم با پست سفارشی از لحاظ مبارک آن وزارت جلیله ملى گذراندم. بدیهى است که یکى از عوامل مهم در ترقى وطن همانا فلاحت و زراعت است و براى انجام این مقصود چند چیز از مهمات می باشد:
1 - زارعین و فلاحین کاردان و آگاه به آخرین سیستم جدید.
2 - سرمایه معتنابه.
3 - متخصصین.
تمام این محسنات در انجمن هاى بزرگ خیریه یهود جمع است و این انجمن هاى خیریه ابدا مقصود سیاسى در نظر ندارند.
[...] عاجزانه تمنا و درخواست می نماید که از نقطه نظر وطن پرستى آن را مورد توجه و دقت قرار داده تا هر گاه با نظریات این اقل موافقت داشته و صلاح مملکت بدانند، به موجب مقتضیات و منافع وطن مألوف مساعدت لازم را در عملى کردن این نقشه مبذول فرمایند. (42)
در طرح صهیونیستى مزبور، درباره چگونگى اجرا و عملى ساختن نقشه کانون هاى جهانی صهیونیستى براى انتقال و استقرار یهودیان نقاط مختلف جهان در نواحى گوناگون کشور ایران چنین آمده است: عملى کردن این نقشه بسیار سهل و فقط منوط به جلب توجه انجمن هاى بسیار بزرگ خیریه یهود در آمریکا و اروپاست که هر سال میلیون ها تومان در سایر ممالک قابل استعمار خرج می نمایند و یهودیان اروپاى شرقى از قبیل لهستان، رومانى، اطریش، مجارستان و غیره را که قصد فلاحت و زراعت داشته باشند به آمریکایی جنوبى و غیره برده و در آن نقاط مشغول کار و کشت و زرع می نمایند. [...] چگونه می توان توجه انجمن هاى بزرگ خیریه یهود اروپا و آمریکا را جلب نمود؟مقدمتا باید مزایاى ایران را به آنان توضیح داد، به این معنى که ایران از هر حیث و بر سایر ممالک رجحان و برترى دارد. [...] مساحت فعلى ایران یک میلیون [و] ششصد و پنجاه هزار کیلومتر مربع است و فقط دوازده میلیون نفر جمعیت دارد. در صورتى که مملکت فرانسه که مساحتش تقریبا ثلث مساحت ایران است، چهل میلیون نفوس دارد. بنابراین ایران گنجایش چندین برابر ساکنین حالیه را دارد. (43)
مطابق طرح صهیونیستى مزبور، نه فقط بخش وسیعى از اراضى ایران به طور دایم به تملک یهودی هاى مهاجر اروپایى و آمریکایى در می آمد، بلکه براى تأمین مطامع سیاسى و اجتماعی آنها، قوانین مبتنى بر دین اسلام در سراسر ایران ملغى و به جاى آن، قوانین، مقررات و حقوق بشر غربى در کشور ایران پیاده و اجرا می شد تا یهودیان منتقل شده و اسکان یافته در نواحى مختلف کشور به سهولت مشى صهیونیسم را، - آن گونه که امروز در فلسطین مشاهده می شود - در ایران پیاده کنند.
بر اساس مفاد طرح مزبور، یهودی هاى مهاجر با برخوردارى از حقوق و آزادی هاى بی حد و حصر اجتماعى، سیاسى و فرهنگى، از هر گونه اختیار عمل برخوردار باشند. آنها پس از دو سال اقامت در ایران به تابعیت رسمى کشور درآمده و زمین هاى اعطایى از سوى دولت به طور مجانى و براى همیشه به مالکیت رسمى آنها در می آمد. از سوى دیگر یهودی هاى مهاجر و مستقر در اراضى مورد نظر، تا سالیان سال از پرداخت مالیات معاف و براى واردات ماشین آلات صنعتى و کشاورزى نیز از پرداخت هر گونه عوارض و حقوق گمرکى معاف بودند. از سوى دیگر، دولت ایران موظف بود نه تنها به آنها گذرنامه رایگان اعطا کند، بلکه در سال اول استقرار یهودی هاى نقاط مختلف جهان در سرزمین ایران، ماشین آلات صنعتى و کشاورزى مورد نیاز را به طور مجانى در اختیار آنها قرار دهد.
براى پى بردن به عمق و گستره توطئه کانون هاى صهیونیستى براى اشغال سرزمین ایران و استقرار یهودیان نقاط مختلف جهان در این کشور، مطالعه و بررسى طرح هشت ماده اى ارائه شده از سوى اولین رئیس تشکیلات صهیونیسم ایران به دربار رضاخان، خالى از فایده نیست:
نظر به مراتب معروضه و براى این کار به سهولت بتوان توجه انجمن هاى بزرگ خیریه یهود را جلب نمود، پیشنهاد می نماید که قوانینى به مضامین ذیل از مجلس شورای ملى شید الله ارکانه بگذرد:
ماده اول - از جمله حقوق ابتدائیه بشرى آزادى و حریت عقاید و اعتقادات است.
به مصداق نص صریح قرآن مجید «لا اکراه فى الدین» هیچ فردى از افراد در سرتاسر مملکت محروسه ایران من باب عقاید و معتقداتش مورد تعرض و لطمه احدى واقع نخواهد گشت و جان و مال همواره مصون و محفوظ است.
ماده دوم - حقوق کشورى و سیاسى ایرانیان بدون فرق نژاد و مذهب در مقابل قانون مساوى، از مزایاى آن متمتع و بهره مند و وظایف آن را بدون استثنا باید انجام دهند.
ماده سوم - یکى از عوامل مهمه ترقى و تعالى مملکت ایران زراعت و فلاحت است. هر زارع و فلاح و صنعتگر خارجی [یهودی] که قصد توطن در ایران را داشته باشد، پس از دو سال اقامت در مملکت می تواند تبعیت ایران را قبول و ورقه تبعیت به او تفویض خواهد شد.
ماده چهارم - دولت علیه ایران اراضى وسیعه قابل فلاحت و زراعت خالصه را مجانا الى الابد در تحت اختیار فلاحین و زارعین [یهودی] خارجى که قصد توطن در ایران را داشته باشند گذارده، تا خود به کشت و زرع آن پرداخته و در عمرانیتش بکوشند.
الف - هر فامیل سه الى پنج نفرى و زیادتر به فراخور حال هر یک، قطعه زمینى که قابل فلاحت و زراعت و میوه کارى باشد الى الابد تفویض خواهد شد، به مقدارى که محصولات سنواتى آن، معشیت و زندگانى آنها را تکافو نماید تا پشت در پشت در آن زمین به کشت و زرع اشتغال یابند.
ب - تقسیم اراضى بین زارعین و فلاحین [یهودی] به موجب نظریات کمیسیونی مرکب از چهار نفر خواهد بود که دو نفر آن را حکومت ایران (وزارت اقتصاد ملى) معین و دو نفر دیگر آن از طرف زارعین و فلاحین [یهودی] به طور نماینده نامزد خواهند شد.
ماده پنجم - هیچ زارعى یا فلاح [یهودی] و یا اخلاف و اعقاب آنها حق ندارند که در تحت هیچ عنوانى، قطعه زمینى را که به آنها تفویض شده به شخص یا اشخاص و یا مجامع و غیره که تبعیت ایران را ندارند انتقال نموده و یا به آنها بفروشند.
ماده ششم - کلیه اراضى که به موجب مقررات (ماده سوم) بین زارعین و فلاحین تقسیم می شود از پرداخت هر[گونه] مالیات و عوارض تا مدت ده سال معاف است.
ماده هفتم - ورود کلیه ماشین آلات و ادوات زراعتى و فلاحتى و صنعتى از تأدیه حقوق گمرکى معاف است. کلیه ماشین آلات و ادوات زراعتى و فلاحتى و صنعتى را دولت علیّه در سال اول بذر و کود لازمه را مجانا به فلاحین و زارعین [یهودی] اعطا خواهد نمود.
ماده هشتم - قناسل [جمع قنسول] دولت علیّه ایران مقیمین خارجه به کلیه مهاجرینی [یهودی ها] که قصد توطن در ایران را داشته و می خواهند به شغل فلاحت و زراعت اشتغال یابند، ویزاى مجانى خواهد داد. (44)
محافل صهیونیستى، یکى از مزایاى طرح مزبور را افزایش جمعیت ایران توجیه می کردند و مدعى بودند که انتقال یهودی هاى نقاط گوناگون جهان به ایران و اسکان آن در نواحى مختلف این کشور موجب ازدیاد آمار جمعیت این سرزمین شده و این موضوع براى کشور ایران امتیازی بزرگ در عرصه بین المللى محسوب خواهد شد! (45) هر چه عده مهاجر[یهودی] زیادتر باشد بر عده نفوس مملکت خواهد افزود و هر چه عده نفوس مملکتى زیاد باشد، قوه و نفوذ آن ملت به همان نسبت زیادتر است. (46)
هیچ تردیدى نیست که اگر کانون هاى صهیونیستى موفق به اجراى طرح توطئه آمیز مزبور در سرزمین ایران می شدند، قطعا شهرها و مناطق مختلف ایران. امروز وضعیتى چون تل آویو، حیفا، یافا، عکا و... در فلسطین و یا نیویورک در آمریکا داشت و دنیاى اسلام شاهد فرمانروایى مشتی صهیونیست در این بخش از جغرافیاى سیاسى جهان بود.
مجامع صهیونیستى اگر چه در اجراى طرح مزبور توفیق نیافتند، اما به شکل ها و شیوه های دیگر نفوذ و سیطره خود را در ایران افزایش و گسترش دادند.
